Glumac amater, voditelj mnogih programa, pisac, više od šezdest godina bio je jedan od stožera kulture grada Knjaževca. Sve ove godine, Knjaževčani su imali privilegiju da prate umetnički rad Zvonimira Pavkovića.

Već, legendarna uloga (iz mlađih dana) Nikoletine Bursaća, Branka Ćopića, predstavljanje „Timočkog Vuka (Karadžića)“, po ugledu na Vuka, Jove Ilića iz Velike Plane, zatim monolozi „Kako su me oženili“ i „Solunac“, „Ranjeni hajduk“, „Tamo daleko“,„Lapot“, „Kafanski život“, „Žal za mladost“ (Mitke iz Koštane“)…

Njegovi gosti naprogramima, na raznim maifestacijama bili su: veći broj izvođača izvornih narodnih pesama isolo pevača, folkloir penzionera iz više gradava, zatim bleh orkestri, frulaši, gajdaši iz Štipine i Svrljiga, frulaši, harmonikaši, škole modnog baleta, ritmike i densa, narodni orkestri sa vokalnim solistima, recitatori, pesnici.

Kao učesnik raznih manifestacija nastupao je sa mnogim poslenicima kulture srpskih sela i gradova. Bio je voditelj „Susreta sela“, sedamdesetih i osamdesetih godina prošlog veka, a i ćaja „Molitve pod Midžorom“ u Balta Berilovcu do pred kraj života.

Glumac amater, još iz gimnazijskih dana, svoje uzore za umetnički rad nalazio je u znamenitim ličnostima iz istorije jugoslovenskih naroda – kao Timočki Vuk“ , govorio je: „Tako se predstavljam, jer sam rođen u Timočkoj Krajini i prikupljam , kao on narodne umotvorine. Kao glumac, počeo sam čisto amaterski, pitaju me, zašto nisam otišao u profesionalce, a ja kažem – bolje prvi u selu, nego zadnji u gradu.“

Važno je napomenuti i to da je Pavković, nastavnik srpskog jezike, rodom iz Štipine kod Knjaževca ostao veran ovom kraju, poznat kao narodni umetnik, proglašen za najboljeg „profesionalnog amatera“ u oblasti narodnog stvaralaštva u kulturi, a jedan je od retkih, koji je srcem i dušom predano negovao izvorno narodno blago. Za šezdesetak  godina umetničkog rada dobijao je niz značajnih priznanja, izneđu ostalih, Majsku nagradu Knjaževca za izuzetan doprinos kulturi, nagradu za životno delo i zlatnu značku Republičke zajednice kulture.

A, tu je i dve decenije rada u KUD-u penzionera „Sunčana jesen“, sa kojima je imao preko 100 nastupa i osvojio više nagrada kao voditelj, pripovedač, recitator, glumac, pesnik i književni stvaralac. Davao je predstave za decu od obdaništa, do osnovnih i srednjih škola, gostovao širom Srbije, pamti ga i publika iz više gradova Bugarske, od Vidina do Varne.

Zauvek!

Preminuo je 2020. godine u 76. godini.