Dragomir M. Radenković (Knjaževac, 27. avgust 1883 — Oflag VI C u Osnabriku, 20. oktobar 1944) je bio srpski i jugoslovenski artiljerijski oficir, brigadni general Jugoslovenske vojske, učesnik Balkanskih ratova, Prvog svetskog rata i Aprilskog rata, nosilac Karađorđeve zvezde sa mačevima, Ordena Belog orla sa mačevima, Ordena Svetog Save, Ordena Jugoslovenske krune, Zlatne medalje za hrabrost i Albanske spomenice.

Rođen je 27. avgusta 1883. godine u Knjaževcu, gde je završio osnovnu školu i gimnaziju. Pohađao je 33. klasu Niže škole Vojne akademije u Beogradu od 1900. godine. Prvi službu je dobio u rodnom gradu, a zatim 1911. godine biva prekomandovao u 7. bateriju Moravskog puka u Nišu.

U Balkanskim ratovima je predvodio 7. bateriju Moravskog artiljerijskog puka I poziva sa činom kapetana prve klase.

Prvi svetski rat je nastavio na čelu iste baterije, koja se našla u sastavu Kombinovane divizije. Kao komandir baterije, izveo je značajan manevar u toku Cerske bitke 1914. godine, kada se posle povlačenja i ostavljanja jednog topa uspeo vratiti na početne položaje i artiljerijskom vatrom sa položaja na Brkincu odbiti neprijateljske juriše. Ovo je imalo važnu ulogu u zauzimanju Kosaninog grada. Zatim je učestvovao i u Gučevskoj bici.

Kapetan Radenković je u oktobru 1915. godine unapređen u čin majora, što ostaje do 1920. godine. Komandovao je 4. baterijom Vardarskog artiljerijskog puka na Solunskom frontu.

Službovao je u Štipu, Mostaru i Sarajevu na mestu komandanta puka. Nalazio se na dužnosti komandanta Timočke artiljerijske brigade u Zaječaru, kada je 17. decembra 1929. godine unapređen u čin generala.

Sa mesta komandanta artiljerije Pete armijske oblasti u Nišu, gde je bio od septembra 1935. godine, tokom 1937. godine odlazi u Ministarstvo vojske i mornarice. Od 1940. godine je bio pomoćnik komandanta Teritorijalne vazdušne odbrane i član Vojnog suda za oficire.

Dana 3. aprila 1941. godine, general Radenković je ispraćen od sinova Milutina i Đorđa sa Železničke stanice u Beogradu, pošto je dobio svoj ratni raspored. Zarobljen je u Aprilskom ratu i odveden u zarobljeništvo, u logor Oflag VI C u Osnabriku.

Bolestan i pod visokom temperaturom, general Radenković se 20. oktobra 1944. godine nesvesno kretao prema žicama na ogradi logora. To je primetio nemački stražar koji ga je ustrelio, te je ovaj poginuo na mestu.